ABD’de işsiz bir genç, ünlü işadamı Ford’dan iş istemek için bürosuna gider. Sekreterden kavga dövüş, 8 ay sonraya randevu alır, verilen saatte gider. Sekreter der ki:
– “Ford şu anda dışarı çıkıyor. Siz de onu takip edin lütfen!”
Bir arabaya biner Ford. Genç de yanındadır. Yol boyu hiç konuşulmaz. Arabadan inip bir mağazaya yürürler. Kapıdakiler, büyük bir saygıyla karşılarlar ünlü misafirlerini. Birlikte gezdikten sonra da, aynı şekilde 2.3.4. ve 5. büyük mağazalar da gezildikten sonra dönüş için tekrar otomobile binilir. Genç daha fazla dayanamaz ve sorar:
– “Sayın Ford, benimle bir iş görüşmesi yapmayacak mısınız?”
– “Ya! Demek öyle?.. Pekiyi o halde!”
Ford arabayı durdurup, kahramanımızın inmesini ister ve basar gider. Şehirden uzak, tenha bir yerdir. Gencin cebindeyse hiç para yoktur. Sinirlenerek yürümeye başlar. Kan-ter içinde evine gelir. Bir taraftan da düşünür:
– “Mutlaka bir ders vermek istedi. Ama ne?”
Günlerce yorum yapıp gizli mesajın ne olduğunu anlamaya, bulmaya, çözmeye çalışır. Bir sonuca ulaşınca da Ford’un ilk ziyaret ettiği mağazaya koşar. İlgililer, büyük bir saygı gösterirler. Her sorusuna, sanki karşılarında Ford varmış gibi nezaketle cevap verirler. Bundan sonra, 2.3.4. ve 5. mağaza yetkililerine der ki:
– “Ürünlerinizi pazarlamak istiyorum.”
Mağaza yetkilileri;
– “Buyurun istediğiniz kadar alın-satın, parasını sonra ödeyin!”
Bundan büyük yardım mı olur bir insan için? Sonra, tutun tutabilirseniz. 5 yıl içinde, Amerika’nın en büyük iş adamlarından biri olur. “Eh Ford’u bir ziyaret edeyim de kendisine teşekkürlerimi sunayım artık!” diye düşünür.
Gidip Ford’un sekreterine söyler söylemez, aldığı cevap enteresandır:
– “Buyurun efendim, Ford sizi bekliyor.”
Ve Ford ona şunu söyler:
– “Aynı yerde arabadan indirdiğim ne ilk kişisiniz, ne de son. İçlerinden bir tek siz anladınız ne demek istediğimi. O günden beri, hayranlıkla takip ediyorum sizi!”